Ironia Losu - Mor W.A., Wigor Mor W.A., Łyskacz

Od startu zachowana pierwotna forma

Sen Morwa, prosta historia bez zakończenia

O ludziach wywodzących się z podziemia budynków

Zza, których winklów wyłaniają się szeregi postaci

Dalej w stronę skrzyżowania jeszcze więcej braci

Dereniowa Gandzi, ekipa się gromadzi

Swoje życie prowadzi, każdy sobie jakoś radzi na swój sposób

Nie jest łatwo dopóki istnieje ironia ironia losu

Ty nie śpisz wciąż czuwasz, najpierw wodzisz

Swe ofiary, potem zjadasz i wypluwasz

I wszystko od początku, bez litości i wyjątku

Dla nikogo, od zawsze rujnowałaś wszelkie plany

To patent dobrze znany tym, których dosięgnęła

Ręka jej dotkliwa, do przewidzenia niemożliwa

Co jakiś czas się odzywa, zbiera swoje żniwa

Jeszcze nad nie jednym się zaśmieje, bo nie tylko

Biednym wiatr w oczy wieje, tak się dzieje

Że gdy nie ma szans — warto mieć nadzieję

Dla niektórych matkę głupich, ja tego w ten

Sposób nie traktuję, na razie postępuję tak jak czuję

Co moje, od życia egzekwuję, jak misjonarz nie

Nawracam, kijem wody nie zawracam