Bez pośpiechu - Mor W.A., Wigor Mor W.A., SKUBAS

Ja stoję na ulicy przez chwilę, nie robię kroku

Stoję tu, bo jestem z dala od tego amoku

Stoję twardo na nogach, ze mną moja załoga

Spójrz na nas, jakoś nam się nie spieszy

Chcemy mieć ten czas, by życiem się nacieszyć

Tak je przeżyć by nie odczuć niedosytu

Zmierzyć się z chaosem który krąży wokół

Uratować nas może dzisiaj tylko spokój

By z opresji znowu wyjść tak samo

By każdego dnia powtarzać sobie

Tu nie damy za wygraną, proste

Zachowam bezpieczny odstęp

Nie będę pędzić na oślep

Ja się nigdzie nie spieszę, nie dbam tylko o kieszeń

Bo są rzeczy ważniejsze, bo muzyka nas niesie

Idę spokojnym krokiem, w dali za ludzkim tłokiem

Bo są rzeczy ważniejsze, niż cały ten hajs

Kanapka, szlug i niedopita kawa

Znów witam miasto stołeczne — Warszawa

Rzeczywistości, możliwości ciągle nowe

Choć widzę jak w tym mieście ludzie szybko tracą głowę

Zdrowie, nerwy — tak jest bez przerwy

Tryb miejski wciąga i słabszych wykańcza

Tak narzuca tempo — to ludzi szarańcza

Zewsząd donikąd pędząca gdzieś w popłochu

Miesiąc za miesiącem, tak, rok po roku

Wystarczy się rozejrzeć co się dzieje wokół

Ważne by w tym wszystkim mieć podejście zdrowe

Czasem zwolnić tempo, przynajmniej o połowę

Chcę przez całe życie przejść, nie jego skrótem

Chcę oddychać tlenem, nie jego substytutem

W zgodzie z samym sobą i w harmonii ducha

Trafia to do ciebie?

to posłuchaj

Ja się nigdzie nie spieszę, nie dbam tylko o kieszeń

Bo są rzeczy ważniejsze, bo muzyka nas niesie

Idę spokojnym krokiem, w dali za ludzkim tłokiem

Bo są rzeczy ważniejsze, niż cały ten hajs

Zdarzyło mi się kiedyś być w tym wirze

Tonąłem w hałasie myśli w walce o ciszę

A cisza to panaceum na zgiełk

Co jak fala Tsunami niesie obłęd i lęk

Nowe czasy są jak deja vu

Każdy zbiera na bilet a nie wie dokąd jechać chce

Widzę cel, stacja, to przebudzenie z koszmaru

Który nęka nowe pokolenie

Możemy się oderwać w każdej chwili choćby na moment

Od tej rzeczywistości, w samej w sobie zapętlonej

Ten ducha stan — to moja prywatna nirwana

Nie muszę robić nic gdy wyobraźnia działa sama

To nie żaden banał, to w ramach mego progresu

Czas jest bezcenny w drodze do sukcesu

A rzeczywistość czasem po piętach nam depcze

Wtedy nie stoję w miejscu, nawet nie drepczę

Zrobię jak zechcę, a dzisiaj po prostu sobie odetchnę

A niech mnie, jeśli to podejście nie jest pewne

Złym wpływom nie ulegnę, to mnie nie niepokoi

Nic mnie nie zbije z tropu, kiedy stawiam tu na swoim

Ja się nigdzie nie spieszę, nie dbam tylko o kieszeń

Bo są rzeczy ważniejsze, bo muzyka nas niesie

Idę spokojnym krokiem, w dali za ludzkim tłokiem

Bo są rzeczy ważniejsze, niż cały ten hajs

Spokojnie, powoli

Spokój ducha imitacją zbroi