Hayat - Ozbi

‏‏‏‏‏‏‏‏Hayat beni bıraktı, ben yürüdüm

Yol giderim, yokuş görünür

Yine kendimi zorladım, ruhumu harladım

Korkmam ki, ruh mu ölü?

Hadi vur dibine, hadi çal yenile

Gel, girelim yalanın inine

Haksızlık onun düşer cebine

Görmezden gelenin vay haline

Güneşle gelen yağmuru bekle

Hüzünlerini sil at gitsin, huzur yeşermekte

Ruh ermekte, bedenlemekte

Aklımız seçimlerimize her gün mretmekte

Avuntular gönlümün içind canlanır

Yaşlandığımı bilsem de, kaybetmem heyecanları

Zaten ömür de bir gün uğurlanır

Temennim onurlarıyla tanımak insanları

Hayat, içinden geleni söyle bana

Çünkü benim içimden gelir, hükmederim satırlara

Aklımı cezbedip doğru yolu göster ki

Kendimi anlatırken yanılmay;m insanlara

Üstünlük tasla, ama gerçeği pasla

Sen yeter ki iste, yerinde sayma

Yalanca hastalanıp benimle kalsa

Mumuna üflerim, etrafımı sarsa

Hayat içinden geleni söyle bana

Hayat kanımdan içeni övme bana

Yine sev dedi, sevmedim, hayat

Yenilen dedi, duymadım, evet

En dibe inip boşluğa daldım

Ama çıkıyorum bak kalmadım orda

Yine gül dedi gülmedim, hayat

Hadi koş dedi koşmadım, hayat

İstediğini söyle, daha kendime varamadım

Olduğum yere çöktüm

Körkütük sarhoş oldum

Düştüm yere lakin, yol tutup hep dik durdum

Ama bana dünden bahsetme

Ruhumu öteye, beriye hapsetme

Geçmişin gölgesini resmedip açtığım beyaz sayfaları kirletme

Bırak tepsiyi kalsın yerinde

Onlar beni büyüttü, izleri ta derinde

Yenilgilerimi harmanlarım bugünle

İnandığımı söylerim, istersen dinle

Hayat nerde cevap anahtarın?

Aradığımı bulucam, bağlansa da yollarım

Sıvadım kolları, tutmasa da ayaklarım

Onurlu kalmak için her gün hakka adımı sayıklarım

Evet yalnızlığa varan kayıktayım

Derin bi ıssızlık var, herhalde kayıptayım

Kollarım yoruldu, rüzgar beni unuttu

Bir kadın aşkını efkarımın hapsine katıptayım

Ey hayat, nasıl bir denizdeyim?

Kızıla boyanmış gene ufkun çizgisi

Kürekleri hırpalayan ellerimin izindeyim

Umutsuzluğa çeker aşkın kör ezgisi

Beni ağlarken görme artık

Çünkü hatıralarımı bi' gölde bıraktım

Evet sevdim, hem de harbiden lakin

Koskocaman deniz çekildi, geldi kuraklık

Kendi alevimde kül oldum

Yenilendiğimi hissediyorum, çünkü gün doğdu

Yeşerdi toprak, evet güneş doğdu

Çizgiler belirdi, acıya alıştım

Hayat içinden geleni söyle bana

Hayat kanımdan içeni övme bana

Yine sev dedi sevmedim, hayat

Yenilen dedi, duymadım, evet

En dibe inip boşluğa daldım

Ama çıkıyorum bak kalmadım orda

Yine gül dedi, gülmedim, hayat

Hadi koş dedi, koşmadım, hayat

İstediğini söyle, daha kendime varamadım

Olduğum yere çöktüm

Körkütük sarhoş oldum

Düştüm yere lakin yol tutup hep dik durdum