Emanet Hayat - Ozbi

Bugün farklı!

Kangren olmuş bir elin çamurdaki alemi gibi

Beyazı temiz bir sayfa sanan bir safın mahremi gibi

Cihanı körpe gören bir egzozun mahzeni

En çirkinin sanat olan ahseni gibi

Bugün!

Tadı gelsin diye çaya attığım tarçın kökü

Biraz limon kabuğu ve küçük bir karanfil tanesi!

Küllükte kokan şu izmaritlerin sadece

Öylesine yaşadığımı anlattığı kıçımdaki açan lalesi!

Bugün!

Otomatik vites bir arabada ayağımın gittiği

Bir debriyaj boşluğu

Ölüm sarhoşluğu

Aşkın, detone olsa da güzel sandıran boşluğu

Bunu da sermayeye çeviren bir kurnazın kokoşluğu

Bugün!

Kibirli dünyama meteor çarpması

Dedemin beni halen harçlık verdiği bir köftehor sanması

Bugünü kendime sorunca anlıyorum

Ben hep kadere emanetmişim lan zor anlatması

Bugün!

Günler gidiyor

(Bak bak) Yağmur diniyor

(Toprak) Ölmüş seviyor, yine çamurla ruhları gömüyor

(Vah vah) Ölmüş biliyor, kör kambur feleğini itiyor

(Korkak) Köşesine siniyor, kader alnına silleyi vuruyor.

(Vah vah)

Bir denize dalar gibi gitmek!

Bir gemiye biner gibi

Bir yüreği arar gibi gitmek!

Bir kaderi söker gibi

Kibrim kırık bir cam değil, niye keser cesareti?

Ruhum korkak bir can değil, niye kader esaretim?

Evet bugün!

Gerçekle tanışmak ve kendinle yüzleşmek

Gözyaşınla beslenen şehr-i İstanbul’a yenilmek

Fabrika atığı kokan bir sokakta kimliğini yitirmek

Yani tüm yalanlar tarafından canice dövülmek

Lan!

Bu yediğim kibrin kurşunu

Kader ufkumu kirletip, sonra da Azrail’i çağıracak ve çek vur diyecek

Biliyorum, hayallerime borçluyum

Çünkü bugün ilk defa elinde bir bıçakla görüyorum

Adı Umut olan iyimser komşumu

Beni tüketen her şeyi terk etmek bugün

Kendimi kanlar içinde de olsa zerk etmek düne

Geleceğim ne olduğunu bilmeden gülümsemek bugün

Fakat gerçeği hissedebildiğini söylemek güne.

(Hıh!)

Alkollü ağzım biraz duygusal

Felaket senaryoları yazan aklım korkak ve kurgusal

Bİliyorum kendimle yüzleştikçe yalancıyım

İşte bugün!

Hangimiz gerçek diye sorar yargılar

Bugün!

Günler gidiyor

(Bak bak) Yağmur diniyor

(Toprak) Ölmüş seviyor, yine çamurla ruhları gömüyor

(Vah vah) Ölmüş biliyor, kör kambur feleğini itiyor

(Korkak) Köşesine siniyor, kader alnına silleyi vuruyor.

(Vah vah)

Bir denize dalar gibi gitmek!

Bir gemiye biner gibi

Bir yüreği arar gibi gitmek!

Bir kaderi söker gibi

Kibrim kırık bir cam değil, niye keser cesareti?

Ruhum korkak bir can değil, niye kader esaretim?