Gönül Hun Oldu - Dursun Ali Erzincanlı

Nasıl bilmem bu nîrana, dayandım yâ Rasûlallah\nEzel bezminde bir dinmez, figandım yâ Rasûlallah\nCemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Rasûlallah\nYanan kalbe devâsın sen, bulunmaz bir şifâsın sen\nMuazzam bir sehâsın sen, dilersen ruhnümasın sen\nHabîbi Kibriyasın sen, Muhammed Mustafa’sın (A.S.) sen\nCemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Rasûlallah\nGül açmaz çağlayan akmaz İlâhi nurun olmazsa\nSöner âlem nefes kalmaz felek manzûrun olmazsa\nFirak ağlar, visal ağlar ezel mestûrun olmazsa\nCemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah\nErir canlar o gül bûy'i revan bahşın hevasından\nGüneş titrer yanar didarının bak ihtirasından\nPerişan bir niyaz inler hayatın müntehasından\nCemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah\nSusuz kalsam yanan çöllerde can versem elem duymam\nYanardağlar yanar bağrımda ummanlardan nem duymam\nAlevler yağsa göklerden ve ben messeylesem duymam\nCemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah\nNe devlettir yumup aşkınla göz rahında can vermek\nNasip olmaz mı sultanım haremgahında can vermek\nSönerken gözlerim asan olur âhında can vermek\nCemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah\nBoyun büktüm perişanım bu derdin sende tedbîri\nLebim kavruldu ateşten döner pâyinde tezkîri\nNe dem gönlün murad eylerse taltif eyle kıtmîri\nCemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasûlallah