Rökkur - Sólstafir

Úr barmarfullum bikarnum hann dreypti af

bjóst við átökum og bráðin væri þar

Fikraði sig nær í mannskóginum fær

Fingurnir gældu við stofna undir pilsi niðri í hæl

Ilmur tælir dýrið híð illa nálgast ört

inn í veiði lendum alltaf er nóg af, æti út í mörk

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að

kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á

bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt

Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Minnig morkin af eitri, sem hann þá gaf

Mærin þá lögð niður meðan han gerði það

Ljóta sagan um ljúfa dys sem brann

Laut þar undan púkanum sem hvítan svaninn fann

Aurinn, blautur andardráttur sássaukinn hann er

Auðveldast væri að kveðja andann en í sorgina hún fer

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að

kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á

bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt

Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Bundinn er nú bestarskinn við blautan þræslótta

bítur klórar kastast um endalokin móta

Eftir situr ein og grá er rádýrið fer á stjá

Eins og eldur í sinu hann finnur þær og svíður

Hjálpaðu mér heilagur að finna vopu í mína hönd

Hörð mun hefndin verða sigtuð verður jörð

Karlynjan kreppti hnefa höggin, dundu óð

Skorinn af kyndilinn, afvopnaður rauðum polli stóð

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að

kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á

bak

Jötnar héldu á júðasi í vagninn leiðin lá

jarðaður í votri gröf í norður Reistará

Því hel mun ávallt finna þig…

Reyinr því að minna mig…

Því hel mun ávallt finna þig…

Reyinr því að finna mig…