Чотка нам у лесе - Ляпис Трубецкой

Як у лесе мы былi ды з падругамi,

Ды з падруамi мы былi,

Ды збiралi там журавiначкi,

Бо сунiцы ўжо адыйшлi.

Раптам бачым вавёрачка скокае,

Па галiначках зрэдзь палян,

Мы за ею хутка пакрочылi,

Даць хацелi ёй мы сямян.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Чотка нам у лесе, чотка ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Чотка нам у лесе, чотка ў бару.

За вавёрачкай доўга сачылi мы,

Не заўялi, як цемра прыйшла,

Гаварыць тут адна ды з падружачак:

«Дзеўкi, бачце, ўжо ноч надыйшла!»

I пасунулiсь улева, i ўправа мы,

Злева корч, а зправа дрыгва.

Не знайсцi нам да дому трапiначкi,

Дум жахлiвых паўна галава.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Кепска нам у лесе, кепска ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Кепска нам у лесе, кепска ў бару.

Доўгi час шукалi падружачак,

А знайшлi толькi вядро,

То вядро паўно журавiначак,

«Людзi, ляньце, чыё-та бядро,

Людзi, ляньце, чыя-та каленачка,

А вунь спаднiца чыя-та ў крывыi»,

Старшыня казаў: «Дагулялiся,

Мабыць, iх ваўкi паялi.»

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.