Shonichi - BNK48

ฉันรักที่จะยืนอยู่ตรงนี้

ตกหลุมรักกับเวที

ท่ามกลางเสียงเชียร์

และการปรบมือเหล่านั้น

ที่มีให้ฉันทุกอย่างคือความเร่าร้อน

ต้องซ้อมต้องยากลำบากเพียงใด

กว่าฉันจะได้ก้าวผ่านกำแพงนี้ไป

จนถึงนาทีที่ฝัน

เมื่อผ้าม่านนั้นเปิดให้ฉันแสดง

เป็นคนเต้นไม่เป็น

คนเดียวที่ไม่ทัน

ร้องไห้ตอนกลับบ้าน

ซ้ำอยู่อย่างนั้นตั้งกี่ครั้ง

ร้องเพลงไม่เอาไหน

ทำไม่ได้ดั่งใจ

ในบางวันก็สูญเสีย

ทุกความมั่นใจไปมากมาย

คนอื่นๆเมื่อมองไปเมื่อไร

ก็ดูจะเปล่งประกายกว่าฉัน

ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา

ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไป

ดอกไม้จึงบาน

คำว่าพยายาม

ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ

ความฝันเท่ากับหยาดเหงื่อรินรดไป

เพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์

นั้นเติบโตและสูงใหญ่

และคงต้องมีสักวัน

จะได้ดั่งใจสมปรารถนา

ไฟบนเวทีและสปอตไลท์

เปลี่ยนค่ำคืนที่มืดลงไปให้โลกทั้งใบ

คืนมาซึ่งความสดใส

เหมือนแสงอาทิตย์สว่างในใจของฉัน

รุ่นพี่สร้างไว้ได้ดีแค่ไหน

แต่ฉันก็จะสร้างสิ่งใหม่ให้ดียิ่งกว่า

ด้วยโชว์ที่สะดุดตา

และได้ชื่อว่าเป็นโชว์ของฉันเอง

วันที่ต้องหยุดพัก

เพราะร่างกายรับไม่ไหว

วันที่ต้องเจ็บใจ

จนแอบไปสะอื้นกี่ครั้ง

ไปโรงเรียนอยู่แล้ว

ซ้อมก็ยังต้องไป

ภาระในจิตใจ

เริ่มจะหนักเกินไปทุกๆวัน

แล้วจู่ๆเสียงก้องในใจ

อังกอร์จากใครกำลังเรียกฉัน

ความฝันเริ่มจากหยาดเหงื่อและน้ำตา

เหมือนยิ้มจากดอกไม้

ที่งดงามยามที่ฝนซา

ผลิบานไม่โรยรา

เพราะมีวันนี้ด้วยความพยายาม

ความฝันนั้นเป็นบ่อเกิดแห่งน้ำตา

ที่ไม่เคยจะยอมแพ้ต่อเภทภัย

ลมฝนกระหน่ำ

และคำวิงวอนทุกอย่าง

จะส่งให้บนฟ้าได้รับรู้

เต้นกันสุดชีวิตทุ่มเทลงไป

ร้องกันสุดชีวิตสื่อด้วยหัวใจ

เพราะรักจริงใช่ไหมจงอย่าลืมมัน

ใส่ลงไปทุกอย่างมีแรงเท่าไร

Oh

ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา

ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไป

ดอกไม้จึงบาน

คำว่าพยายาม

ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ

ความฝันเท่ากับหยาดเหงื่อรินรดไป

เพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์

นั้นเติบโตและสูงใหญ่

และคงต้องมีสักวัน

จะได้ดั่งใจสมปรารถนา