Özgürlük - Yeis Sensura

Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince

Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim

Bugün de dün gibi her şey aynı

Her şeyden yani her şeyden ayrıyım

Zaman kovalarken düştüğüm çukurda geçen zamana mı geçmişe mi ağlayayım?

Dinliyordur belki şimdi beni birazcık hatırlayıp, unutmadım diyebilir mi

gözlerini kaçırmayıp?

Neyse, zaten hayat sandığımdan kötüymüş

Belki şu an cehennemin en alt katındayım

Pembelerim yok, umut perdelerim kapandı

Der ki annem: «Kimselere güvenme yanarsın»

Huyum değil dinlemek belki bundan ‘pişmanlık' denen illetin sürekli yanındayım

Yandıkça yanıyorum ve düşündükçe eskiyi

Aşk denen şey, hasta eder bünyemi

İlaç yok mu, Allah aşkına yol gösterin?

Zaten yanımdakiler gidiyorlar sürekli söz verip

Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince

Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim

Beklenti, ‘umut' demek ve ben umutsuzluk içinde nedensizce ağlıyordum

Sonunda sorunlu bir insan olup çıktım, hayatıma girenlerin hiçbirini saymıyorum

Anlamazsın birini gerçekten sevmediysen, anlamazsın dostundan bir kazık

yemediysen

Anlamazsın ailenle hiç zıt düşmediysen, anlamana imkân yok hayallerin sönmediyse

İstediklerim kayıp gitti avuçtan, bir hayalim vardı;

sevdiğime kavuşmak

Onu da kaybettim kimsem kalmadı bak, derdimi anlatıp birazcık konuşcak

Zaman hala aleyhime işliyor, umutlarım tükeniyor sürekli

Ve bu sarhoş adamın son şişesi senin gibi

Sen sevdiğim son kişisin

Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince

Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim

Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince

Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim