Avcı - Yasemin Mori

Avcı yüklü çıktı avına sırtında kurşunla dolu bir çanta

Tüfeğini kaldırdı baktı gözünü menzile dayadı

Ayağında kara botlar yüreğinde taş parçası

Köpekleri önden saldı çalıları yara yara yolu aldı

Kaba saba haki bir yelekle göğsünü korumaya aldı

Orman açıldı kutsal bir armağan gibi.

Hırslı ve sersem yürüdü korkunç

yaratıklar gibi

Kestane gürgen palamut altı yaprak üstü bulut

Dere kıyısında anemonlar

O gün çiçek açmıştı tüm kızlar

Avcı kör topal devam etti

Ne yasa bildiyse ihlal etti

Ne güzel gördüyse heba etti

Bir de sorma ne havalı pozlar

Menzilde göründü bir ceylan

Kükredi orman dağıldı kuşlar

Belki kaydı bir kaç yıldız

Nefesler tutuldu uğultu devam etti

Avcı sarıldı tüfeğine ateş etti

Ceylan ürkek zarif narin (nazik)

Bastı ince bacaklarını toprağa

Varlığı nezaketini yaydı

Tüm orman ona ihsan etti

Kahverengi tonlar ve beyaz bir soluk.

Bakışından aktı gitti bir kaç bin oluk

sevda

Kükredi orman dağıldı kuşlar

Kırmızıya kesildi tüm ağaçlar yasa büründü

Bulutlar ağlamaya devam etti

Kızlar şarkı söyledi

Benim senin gibi oğlum yok

Seni ben doğurmadım

Buradan canlı çıkış yok

Ava giden avlanır