Ormagardskvedi - Wardruna

Eigi hugðak orma

At aldrlagi mínu;

Verðr mjök mörgu sinni

Þats minnst varir sjálfan

Gnyðja mundu grísir

Ef galtar hag vissi

Mér er gnótt at grandi

Grafa inn rönum sínum

Ok harðliga hváta

Hafa mik sogit, ormar;

Nú munk nár af bragði

Ok nær dýrum deyja