Strach - VNM

Przez większą część życia nie czułem strachu, przyszłość znałem jak wróżbita

Strach — miałem go na wyparciu dłużej niż Atlantyk Titanica

Po co się bać?

Nawet jak życie mnie dobije w dno

I z czegoś się nie wyliżę najwyżej ołowiem przebiję skroń

Ale im więcej lat mam, ten plan jest coraz głupszy

Bo chcę żyć jak najdłużej, więc strach jest coraz grubszy

Teraz mega jest bo mam ludzi, którzy chcą mnie słuchać

Ale też jest tu ich mniej niż było ich kiedyś i wiesz co jeśli nie będzie ich w

ogóle tutaj

Widzę jak w korpo gdzieś mnie tam biorą na wakat

40-letni typ, co pracował 3 lata

Widzę siebie jak w dresie słucham audiobooków w parkingowej budce bez klimy

A zaraz z dziewczyną w domu do jacuzzi, sushi i wino

Wyobraź sobie, że boisz się, że dostajesz raka za parę lat

Boisz się codziennie i czasem nie daje Ci to spać

Po paru latach dostajesz raka, jakbyś chciał przeżyć te parę lat?

Co dzień bojąc się, czy żyć jak gdyby nie kończył się świat?

Ja właśnie tak, ale…

Strach często zabiera mi dni, całe dni (całe dni)

Przecież powinienem móc żyć

Dziś na pierdolonym chillu, bo nic więcej nie chcę już mieć

Chcę jedynie w lustrze widzieć uśmiech i nie myśleć o jutrze

Moje ego zniknęło jak Houdini, puf bang, nie ma go

Ale pośród pięknych efektów tego jest uboczny też co zabiera głos (głos)

Strach — czasami jest trudny w kurwę

Bo w moim mózgu powody do niego to absurdy głównie

Dlatego jak racjonalnie chcę z nimi walczyć mordo, to chuj, nie turniej

Przydałby się skill mi żeby móc zniszczyć to całe gówno tu szturmem w sekundę

Bo po co co dzień liczyć natrętnie pengę?

Zamiast w tym czasie robić kurwa cokolwiek, po to by mieć jej więcej

Po co się martwić czy twoje wersy ludziom przyjmą się

I czy szeroko będzie słychać je, zamiast pisać je?

Po co się martwić, że dostaniesz raka gdzieś, zamiast zbadać się?

Dokładnie o to chodzi, nie masz wpływu na wiele rzeczy, ale masz na to co

robisz (o tak)

Może się nie chcieć, wtedy masz wybór

I jak sam rozkminisz, zaakceptuj konsekwencje, a nie martw się nimi

I może brzmi to łatwo, a wcale nie jest

Odcinałem strach za długo i że z nawiązką nie będzie oddawał mi za to — mam

nadzieję

Na razie wciąż

Strach często zabiera mi dni, całe dni (całe dni)

Przecież powinienem móc żyć

Dziś na pierdolonym chillu, bo nic więcej nie chcę już mieć

Chcę jedynie w lustrze widzieć uśmiech i nie myśleć o jutrze