Jak tytani - Verba

Szczęśliwie zakochani, niezniszczalni jak Tytani

Młodzi Bogowie z wielkimi planami

Budowali swoje piękne życie

Niewiele brakowało, żeby byli już na szczycie

Wszystko pięknie dopasowane było

Lecz przez głupotę nagle się zmieniło

Niby wziął, tak na spróbowanie

Jedna kreska, dwie i skończył nad ranem

Ona martwiła się, czekała na niego

Wrócił i powiedział «byłem tylko z kolegą»

Od tego czasu wiele nocy nieprzespanych

Dla niego wciąganych i zajaranych

Nowi kumple go często odwiedzali

Zasypywali go gratisami

Liczyła się tylko dobra kreska

Kreska, bletka, tabletka, niebieska

Nie daj się wciągnąć bo zmarnujesz sobie życie

Zamiast worka speeda, sam się wysypiesz

Odważni byli tacy, którzy próbowali

Nie jeden zamiast lufy sam się wypalił

Czy wiesz dlaczego ona czuje się samotna?

Bo jej chłopak jak na dnie i nie umie powstać

Nie ma ratunku bo cokolwiek zrobi

On bez prochów nie stanie na nogi

Straciła wiarę, powiedziała «Dosyć

Odchodzę od ciebie, nie będę tego znosić»

Żyła własnym życiem, starała się zapomnieć

Słyszała jak mówili, że jest z nim jeszcze gorzej

On, zniszczony, nie miał już niczego

Mało tego tracił wagę, byś nie poznał twarzy jego

Wiosna, lato czy jesienna zawierucha

W brudnych ciuchach snuł się w poszukiwaniu bucha

Pewnego dnia spotkała go w uliczce ciemnej

Spojrzał na nią i spytał «Kim jesteś?»

A kiedyś byli tak szczęśliwie zakochani

Ponoć, niezniszczalni jak tytani

Nie daj się wciągnąć bo zmarnujesz sobie życie

Zamiast worka speeda, sam się wysypiesz

Odważni byli tacy, którzy próbowali

Nie jeden zamiast lufy sam się wypalił

Nie daj się wciągnąć bo zmarnujesz sobie życie

Zamiast worka speeda, sam się wysypiesz

Odważni byli tacy, którzy próbowali

Nie jeden zamiast lufy sam się wypalił