Daleko od Domu - The Analogs

Byłem jeszcze dzieckiem, kiedy opuściłem dom

Nie pomogły matki łzy i ojca smutny głos

Czekał na mnie cały świat i światła obcych miast

Wziąłem z sobą groszy garść i setki mądrych rad

Chciałem tam daleko gdzieś odnaleźć szczęście

Podły los nie sprzyjał, mi w fabryce mieli miejsce

Dziś haruje całe dni, by zarobić na chleb

Musze wciąż uginać kark, by nie wylali mnie

Tak daleko od domu, w obcym, zimnym mieście

Tak daleko od bliskich, śnię mój sen o szczęściu

Które nie nadchodzi, które się nie spełni

Daleko od domu, w obcym, zimnym mieście

Co z tego, że jestem tu gdzie kiedyś być marzyłem

Jeśli wszystko, co dziś mam to praca ponad siły

A dziewczyny, za którymi płacze moje serce

Mówią, słodki z ciebie gość, lecz masz brudne ręce

Nie wiem, po co czekam, by nadeszły lepsze dni

Od tak wielu długich lat nie zmienia się nic

Gaśnie już młodości żar, mój najlepszy czas

Nie odwróci się mój los, bo podły jest ten świat

Tak daleko od domu, w obcym, zimnym mieście

Tak daleko od bliskich, śnię mój sen o szczęściu

Które nie nadchodzi, które się nie spełni

Daleko od domu, w obcym, zimnym mieście