Song Til Stormen - Solefald

Kom, sterke storm frå æverømd

Og stål min vilje, løys min streng!

Lyft åndå mi på ørneveng

Og syn meg leid og dag i kjømd

Kom storm, og alt det rotne riv!

Kom, lausmòd-rakar ifrå aust

I bleik og herja utglødd haust

Og skil alt daudt frå groført liv

Sjusular skjote, kom du att

Og blås i ville morgongry

Langfarar-luren under sky

So kallande som her ei natt

Vekk meg or dvale talm og trong

Med helsingar frå dine hav

Lys lengsla ut, ber sorgi av

Og stem meg med din sterke song

Stem meg til arbeid, stem meg til dåd

Fyll meg med kraft og ålvors gjerd!

Ver Herrens svige for ei verd

Som rotnar utan salt og såd

Fjorgamalt strå so skrint og bleikt

I vinglen haustblåst er eg, — kved

Um alt som var og er kje med

Mitt liv er skøyrt, mitt mæle veikt

Kom fyll meg, liv, med rus og storm!

Flød, livsens glødde vokstersaft

Og nør den eld, den dulde kraft

Som sprengjer dødens stivna norm

Bøyg meg som stormbøygd bjørk på horg

Der kvar ei blokke skjelv og syng

Og tving meg, liv, med støyt og styng

Å tena deg i frygd som sorg

Lær meg den store audmykt — bøyg

Mitt mod som stormen denne stomn

Solstormar stride, strake, kom

Mi trå som desse toppar tøyg!

Bøyg meg, men brjot meg ikkje ned

Lær meg å stå i livsens leik

So traust som denne beiske eik

So mjuk som vindsveigt strå på red

Lær meg å syngja, vind på heid

So stilt som du imillom strå

Um alt det ringe, arme, grå

Som unemnt levde, ukjent streid

Som skog i storm frå jøkullfjell

Syng, sjel, og kjenn deg djerv og sterk!

Eir ord kan gjera jøtulverk

Og lever endå mannen fell