Voicemail - Sepia

De telefoon gaat

Wat is er aan de hand

De dag erna een grote foto in de krant

«Jonge volleyballer overleden in zijn slaap»

Alle hulp die kwam te laat en hij is veel te vroeg gegaan

Waarom koos ge hem boven mij?

Waarom waart ge zo dichtbij?

En moest ge nergens anders zijn?

Dat zijn de vragen die nog dwalen in m’n hoofd

Ik heb een schuldgevoel, ook al stelt het weinig voor

En alles wat ik heb is een herinnering

Misschien is dat wel het beste want die blijft altijd binnenin

Maar desalniettemin sta ik nu anders in de wereld

Iets meer dankbaar en iets meer zelfzeker

Ik heb beseft het kan voorbij zijn in een flits

Daarom zie ik altijd wel de zon doorheen de mist

Ik ben trots dat ik u heb mogen kennen

Ik spreek iets in

En het is oke dat ge mij nie terug kunt bellen

«Het is ik hier.

Het is gewoon om te vragen hoe het nog met u gaat.

Als ge dit hoort, bel mij eens terug.»

En het maakt niet uit hoe ik me voel

Het maakt niet uit waar dat ik ben

Ik ga niet ontkennen dat ik nog steeds aan u denk

Ge moest eens weten wat er allemaal gebeurd is in de tussentijd

En ik hoop dat we nog steeds vrienden kunnen zijn

Maar ik weet dat ge meekijkt over mijn schouder

Dat ge het beste voor ons wilt

En dat ge over ons waakt

Morgen is voor morgen en vandaag is vandaag

Da’s wat ik antwoord als iemand vraagt hoe dat het met me gaat

Ik was alleen thuis en daarom liep ik mij af te vragen

Wat nu echt hetgene is dat ik wil achterlaten

Ik wil het beste voor mezelf en al m’n kameraden

We hebben alles wat we willen dus misschien moeten we minder klagen

Over alles en niks

Want voor da ge het weet is het voorbij in een flits

Ik ben trots dat ik u heb mogen kennen

Ik spreek iets in

En het is oke dat ge mij nie terug kunt bellen