Wyjście - Sarius, Voskovy, W.E.N.A.

Limbo, bo jestem czarno biały wszyscy kolorowi

I choć mnie słychać, nie są to stawiane kroki

Ciężko mi przychodzi oddychanie w nocy

Bo jestem dziwny od pierwszej rozmowy

Limbo, bo nieważna materialna korzyść

Jak wejdziesz, będziemy wszystko mogli

To miejsce, jednocześnie znają moje oczy

Choć nie wiem gdzie jestem, tu każdy jest obcy

Na ścianach ze świętej komunii pamiątki

Pytają niezmiennie gdzie są tamci chłopcy

Na ścianach pamiątki, na ścianach pamiątki

I odbicia od nich

Deszcz pada jak słowa, że jesteś kimś dobrym

Ty patrzysz w swe oczy i widzisz najgorszych

W obrazach z przeszłości (w obrazach z przeszłości)

Dziwko nie wariuj, psujesz mi haj mój

Nie zabijaj mojego vibe’u

Znów we Wrocławiu wpadłem w złe towarzystwo jak Sarius

Złe towarzystwo jak Sarius

Dobrze wiem co o nas mówią i myślą i piszą

I to zostanie tylko iluzją, finito

Kto dał prawo głosu tym typom?

Wisi mi to luźno jak G-shock

Patrz w moje oczy, suki lubią w nich dzikość

Lubią w nich to, o czym nigdy nie mówią rodzicom

A nawet jak mówią to cicho

Znów całą noc bujam się z moją kliką

Nie widzimy słońca, schody donikąd, dużo dymu

Wzrok Hirohito

Moje demony nie potrafią spać, potrafią banglać

Jedyne czego im potrzeba to czas, którego mam nadmiar

Wystarczy, że niebo zabarwia się kolorem nocy

I skaczą do gardła, wbijają kły, zatruwają mi krew

Nie mamy o czym rozmawiać, o czym

Moje demony nie potrafią spać

Ja nie dzwonię do nich nocą z miasta

Muszą chodzić na palcach, bo wszelkie głosy

Zabrała im prawda

To boli jak bycie w kawałkach przez błazna

To boli jak bycie w kawałkach u błazna

Na ile pozwoli mi świat tego zaznać

Tak długo nie będę już wracał do diabła