Sen Giderken - Rapozof, Sancak

Kaderim desen değil, olmaz ki böyle şey

Yüzüm anlamış beni;

yalandan bir neşe

Kime yalvarırım bilinmez bu uçurumda

Düşsem kolumu kanadımı kırarım ama ne umurunda?

Düşerim de yollara, bekler misin beni?

Yakamda ellerin;

«Git artık!»

der gibi

Kime yar dediğin bilinmez, öldürsen aynı

Yatağın ölüm gibi, tıpkı dokunduğun her yerin başkasının

Aşk yine var

Yine var, yine var, sen giderken

Aşk yine var

Yine var, yine var, terk ederken

Aşk yine var

Yine var, yine var, biz biterken

Aşk yine var

Yine var yine var

Utanma göz yaşından ama herkesle de ağlama

Sen ve ben, yani biz, ya kaderimiz de yoksa?

Öyle ya, giden de sen oldun, hoşça kalan da

Sonra dedim: «Kazanmakta kaderde yokmuş, aldırma!»

Sence nefes alıp vermek midir hayat dedikleri?

Bir kadeh mi, son sigaran mı unutturur geçmişi?

Sesini duymak istediğindir bazen nefretin

Bazen de nefretindendir hep bu sessizliğin

Bilir misin?

İnsan aslında sevildiği günleri özlüyormuş

Hayat toz pembeyken gözünde bir bok görmüyormuş

Özlenen olmamak, sevilen olmamak, hayallerde yer almamak

Maalesef mutlu olamamak, ne kadar da çaresizce

Bazen duvarlara boş boş bakarsın saatlerce, düşünürsün öylece

Gecelerce uykuların kaçar, aşk delice bir kumar

Benim de seni gibi kapanmayan eski bir yaram var