Yine Düşeceğim - Özkan, ILKE

Duman ve kadı, bu bokun tadı

Bu boku tanı doğu-batı, elimde rakı, kafamda akı

Neydi adı, açıldı kapı, bomboş bi yanı

Düşmanların, döküldü kanı sırtına yakı

Kafamda patlar cepteki altıpatlar

Bu şekil problemlerini beşe katlar

Her gün yeni her gün yepyeni hesaplar

Göğüs kafesini ciğerine saplar

Yepyeni tatlar, yalan bu haplar

Yabancı hatlar, yabancı bantlar

Artık bu masadayım ve karıştı kartlar

Yüzsüzler aşamadım ve aşırı rahatlar

Bir gün kalktığımda yine düşeceğim kesin

Kendi boşluğuma yine düşeceğim kesin

Adım attığımda yine düşeceğim kesin

Tutum battığında yine düşceğim kesin

Demm geri dön, evime dönerim, dönerim

İçelim, içip de deliye dönelim, dönelim

Demem geri dön, evime dönerim, dönerim

İçelim, içip de deliye dönelim, dönelim

Rüzgar avucunu bana yasla

Başta varsa

Geceleri görmez bu sabahlar

Birisi dumanı paslar

İşler güçler biri fişler

Sokakları izler gülücükler

İster hırslar karışık gel

Ölmek istersen yeniden

Ner’den baksan gidiyor tren

Tam tersine bizler içindeyken

Yerden yüksek adımlar var gökler bu zeminlere dönüşürken

Bi gece bi mermi beni de paklar içimdeki canavar beni bölüşürken

Elimdeki şey yapıyor beni de kral

Elimdeki yapışırken

sis perdesi girmez

«Dönmek gitmek kadar elzem.» der ölüler bile konuşurken

Bazen tatlı bu bazen sert, rüyalar her gün daha gerçek-ken

Ve de çarpabilir gerçek-ler (çarpabilir gerçek-ler)

Geceyle gündüzü ayıran çizgi masanızda, çekin burnunuzdan ah

Bilirsin giderim bu ilk defa, bırakmam yarı yolda

İçerim geceden sabaha dek

Bırakamam masada

Benim de varım yoğum masada, ya

Kimse anlamasa da

Demem geri dön, evime dönerim, dönerim

İçelim, içip de deliye dönelim, dönelim

Demem geri dön, evime dönerim, dönerim

İçelim, içip de deliye dönelim, dönelim