Mannen i Ausa - Moddi

Yst utpå yttersia av Senja bodde to feskarbrør

Dem hadde en hjelpar i båten han va blind men våken og før

En dag dem dregde garnan sine utaførr Gryllefjorn

Hørte han, den blinde mann, nokka tungt som dumpa ombord

Det va et lik dem hadde fådd, med sødvest og støvla på

Men brørn sa at det va en kobbe sånn at han ikkje sku førrstå

Så rodde dem inn med fangsten sin tel ei hula som heite Ausa

Og gjømte han, den døe mann, mella storstein og kvasse knausa

Så skar dem betta uta mennskekjøtt og hekta på kver en krok

Og havet som rett førr va stilt og dødt stod no i en hemmelsk kok

No hadde dem agn tel hjuksa og stang frå morra tel seint på kveld

Fesken beit, nappa og sleit, og snart så hång han på hjell

Neste kveld satt dem på kroa og spanderte tel krana va tom

Men om korsen løkka va kommen dit ville dem ikkje prate om

Men bygdefolket spurte og grov, ga ikkje den blinde fred

Han kveskra at «kom i morra natt tel ausa så kan dokker se»

Neste natt i ausa låg heile bygda og såg

Et frøktelig syn: at kroka bei sett i kjøttet på han som der låg

Då storma dem fram med økse og ljå, lot brørn i båten sin gå

Batt dem fast, drog båten med hast opp i lia og tente på

Hu hei se en anna vei

Tungsjyen maule og male, mannen i Ausa betale

I Bleiklia står tia stille, der vil ikkje gresset gro

Og fesken som brørn hadde hengt bei sur og svart som jord

På yttersia, yst på Senja, søng både vind og vêr

Om brødre to som tel Helvete dro på grunn av en blind passasjer