Gulname - Mercan Dede

«ya sana varmak ya bana varman.

Ya bana gitmeden yanıma kalman.

Yasını tutmasam, yaşına varsam.

Karanlık doğmadan, ışığa kalsam.

Hayal hiç ölçülmez, ne boyu ne de eni.

Kaya kürür gönül yakar hep, koru benim.

Hayata seninle dayanırım her nefes diken.

Diken ne derttir gülüm, canın sağ olsun da senin.

Aşkın yok nispeti, bir anda bağlanır kısmetin

Her düğüm çözülür, çek hasreti.

Havadaki kasvet birazcık benden

Karadaki ben değil, havadaki bazen.

Uçan bir kuş, bazen kaybolan bir kumum

Koskoca alemde yalnız bir kulum.

Kolkola gezmek her can ile suç mu?

Tamam o zaman benim bu alemde en suçlu.

Baktım göğe masmavi, bastığım yer hâki.

Gördüğüm diyar çok, görmediğimse gani gani.

Nefes alıp veren bu can da çaresiz kalınca

Özlemim büyük, yolum uzun, bende bir karınca.

Yanan gönül akan suda, o yolun en sonunda.

Dostum bende solur, eğer dostum benle kalırsa

Dostun senle yaşar, dostun eğer senle ölürse

Bir çiçek olup açar belki tekrardan doğunca.

Her açan senin gülün, hergünse benim günüm.

Gözyaşı insan külüyse, her yakan insan sözü

Kıvılcım sözün özüyse, ayrılık yakar gözü.

Tek gören gönül gözüyse, kelamım gönül sözü.

Yalnızlıktan galip çıkmaktır irfan hiç olmadan

Irfan çıktığın her seferden dönmek hasret ekmeden.

Ektiysende ders almaktır hasret filizlenmeden

Ekmediysen gönül almaktır seferin bitmeden.

Koskoca alemde yalnız bir kulum.

Irfan gönül almaktır seferin bitmeden.»