Na Brudno - Maryla Rodowicz

Wciąż się miotam, szarpię, nawracam

Wciąż to życie gryzmolę na brudno

Już na czysto nie zdążę przepisać

— Trudno

To nieistotne, ot — pół biedy

Bo, choć nie jestem «czterdzieści i cztery»

Ja muszę jeszcze z lotu ptaka —

Choćby z trzepaka!

Z bólu wyrosnę

Z trzepaka zejdę

Jeszcze się tylko nacieszę we śnie —

I wyjdę wcześniej

Ale nic, ja się jeszcze roztańczę

Ale nic, ja się jeszcze rozkręcę

Choćby w tańcu tym jak pąk róży —

Pękło serce, me głupie serce

Bo gdy nawet ta bladź kostucha

Wcześniej zwali mnie z tego trzepaka

No to cóż, pozostanę na brudno

Na brudno, lecz — z lotu ptaka!

Z bólu wyrosnę

Z trzepaka zejdę

Jeszcze się tylko nacieszę we śnie —

I wyjdę wcześniej

Z bólu wyrosnę

Wszystko już było

Żyje się tylko jedną chwilą -

Bierzcie!