Voorbij - Marco Borsato, Do

Ik zit alleen ineengedoken,

ik ben een schaduw van de man die ik ooit was.

M’n hoofd is leeg, m’n hart gebroken,

en m’n handen houden jou nog altijd vast

Ref.

En er gaat nooit een dag voorbij,

dat ik jou niet meer voel,

of dat ik jou niet weer mis.

En het bed is te koud voor mij,

wanneer het niet door jou beslapen is.

Dit warme huis wordt alsmaar killer

tot de tijd je laatste sporen heeft gewist.

Ik schreeuw je naam en sluit m’n ogen,

wacht op antwoord, ook al heeft het weinig zin.

Ik blijf geloven, dat jij m’n stem hoort,

ook al is het tegen beter weten in.

Ref.

Ons mooie huis wordt alsmaar stiller,

tot er niets meer van je stem te horen is.

Oh, m’n hart is verbrijseld, m’n droom gegijseld

door de eenzaamheid.

Je stem wordt steeds trager, je beeld steeds vager

Oh, ik wil je nog niet kwijt.

Ref.

Dit grote huis wordt alsmaar leger,

omdat alles zonder jou zo zinloos is.

Zo leeg en zinloos…