Moje Bieszczady II - KSU

Noc umarła — nastał dzień

Słońce nad połoniną

Ginie mgła — odsłania świat

A las czerwienią spłynął

Cichy potok — budzi się

Orzeł straż swą zaczyna

Taka cisza — taniec barw

Nad uśpioną doliną

Dlaczego są takie piękne

Dlaczego tak złe dla ludzi

Dlaczego moje Bieszczady

Tak kocham i nienawidzę

Znów bez forsy — żadnych szans

Z taką myślą się budzę

Nie ma pracy — przyszłości też

Na tym smutnym odludziu

Znów na krechę będziemy pić

By zapomnieć o jutrze

Potem rano potworny kac

I przepita twarz w lustrze

Dlaczego są takie piękne

Dlaczego tak złe dla ludzi

Dlaczego moje Bieszczady

Tak kocham i nienawidzę

Dlaczego są takie piękne

Dlaczego tak złe dla ludzi

Dlaczego moje Bieszczady

Tak kocham i nienawidzę

Moje góry a w nich mój dom

Moje miejsce wśród ludzi

Nie chcę nigdy porzucać go

Nie chcę go nienawidzieć

Muszę zabić miłość mą

Do tej ziemi okrutnej

Muszę uciec daleko stąd

Przed szaleństwem i smutkiem

Dlaczego są takie piękne

Dlaczego tak złe dla ludzi

Dlaczego moje Bieszczady

Tak kocham i nienawidzę

Dlaczego ta ślepa miłość

Stała się z czasem szaleństwem

Dlaczego moje Bieszczady

Są mym największym przekleństwem