Fren - KÖFN, Xir

Serin sularında bulmuşum kendimi

Dökülür dudağından kalbimin ederi

Puslu nefesinle doldurdun içimi

Bilmez beynim artık fren

Susmuş dizlerimde kanayan yarası

Sökülür ciğerimden parlayan karası

Düşmüş gözlerinden en güzel anısı

Bilmez beynim artık fren (Ey)

Sürükleniyorum üzerimde taşıdığım bütün sorumlulukların yine peşinde

Arada hızlanır arada yavaşlarım

Asıl söyle senin benle işin ne?

Doğru zamanlarda aynı enerji

Gittim yalanların peşinden, ey

Serin sularında kaybetmeseydim kendimi nasıl bulabilirdim ben?

Sorunu doğurdu

Sıkıntı gebeydi, geçmişe meyilli yaşamak kafamı yordu

Ateşe çağırdı her gece ben zaten bir okyanus aramıyordum

Ruhum çok boğuldu

Dalgaya benzer aşk yükseltip ardından yordu

Bu doğru, bu doğru

Bu yüzden bu şekil kaldım

Zaman harca inandıkların adına

Yarın nasıl olacak gelecek hepsi yeniden

Hayır, nefret ediyorum bütün gerçeklerden tanrım

Hiç kimse değil umrumda artık

İstediğim huzurlu ve sadık bir hayat

Bi' de rahat olması kafamın

Yoksa kendimi bozucam gittikçe dağıtıp kusura bakma

Bu son zamanda

Daldım gittim uzaklara tutuldum anla

Çıkamadım etkisinden iki dumanla

Konuşur oldum evimde dört duvarla

Asla laf anlatamadı gönlüm akla

Oysa gittiğim yolları çok döndüm hatta

Beni de anla (ya)

Serin sularında bulmuşum kendimi

Dökülür dudağından kalbimin ederi

Puslu nefesinle doldurdun içimi

Bilmez beynim artık fren

Susmuş dizlerimde kanayan yarası

Sökülür ciğerimden parlayan karası

Düşmüş gözlerinden en güzel anısı

Bilmez beynim artık fren