Dystans - Jarecki, Eldo

Obudził mnie zimny, deszczowy świt

Wyłaniam oczy swe z gęstej, sennej mgły

W oknie leci czarno-biały klip

Nastał nowy dzień, a miasto dalej śpi

W zwolnionym tempie ludzie idą

Gdzieś przed siebie, lecz niechętnie

Patrząc się na siebie w tłumie obojętnie

Co to za miejsce, uszczypnij mnie

Bym się obudził w swoim mieście

Mechaniczna przestrzeń

Rozpędzona maszyna

Każdy się tu wspina po cyfrowych drabinach

To miasto życiem tętni, jesteśmy tu bezpieczni

Tłumaczę sobie, że to tylko kiepski dzień

Muszę z pewnym dystansem tę planszę przejść

To trudny czas, teraz nie mogę się poddać

Zgubiony w trzasku winylowych płyt

Zbieram myśli swe, kłębią się jak dym

Pierwszy promień namalował szczyt

Nastał nowy dzień, coś jak inny film

W normalnym tempie ludzie idą

By dokonać czegoś więcej

Każdy chce tutaj odnaleźć swoje szczęście

To jest to miejsce

A w twojej głowie kryje się do niego wejście

Rozganiam czarne chmury jednym słowem, jednym czynem

Gaszę myśli wybuchowe, miłość daje łatwiej znieść drogę

Więc, śmiało, wielkie serce mam w plecaku i gwarancje

Te z emocji, więc brak mi strachu

Czasem potrzeba tak oszaleć, dla równowagi

W chaosie porządek znaleźć, wątpliwości zabić

Mali wobec boga, świata, losu i pragnienia

Nienakarmione ego już szykuje nam frustrację

Małe kroki tylko wielkie czyny jedynie

Gdy do nieba jest tak blisko, żadnym trudem jest wysiłek

Biję się, sam siebie w twarz

O lepsze ja każdego dnia, nie ma przebacz

Gdy celem drogi jest perfekcja

W rozpędzonym świecie wciskam pauzę, staję z boku

I znikam, uwierz, to nie obojętność, ale spokój

Szukam odpowiedzi, progres dyktuje warunki

Wiem, że znajdę tu sposób na każdym problem

Na każde skutki

Tłumaczę sobie, że to tylko kiepski dzień

Muszę z pewnym dystansem tę planszę przejść

To trudny czas, teraz nie mogę się poddać