Wygnanie z raju - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

— Chodziłeś po dolinach i ogrodach

Najdoskonalszy swego władcy twór

Kwiatowy pył osiadał ci na stopach

Twarz chłodził tresowany wiatr

Zwierzęta grzały cię puszystą sierścią

W źrenicy tańczył strumieni błysk

A w zamian za to tylko posłuszeństwo

Uległość wobec Pana

Więcej nic

Tylko pokora wobec bezwzględnego nieba

Miłość do tego tylko co potrzeba

A ja nie mogłam bezczynnością żyć upojną

I zrobiłam to czego nie wolno

— Zrobiłaś - to się daje odczuć

Kaleczę sobie palce na kamieniach

A plecy jeszcze czują Archanioła miecz

I płaczesz idąc w dół po zboczu

U mojej szyi płaczesz ze zmęczenia

I nie masz nawet sił na starcie brudnych łez

— Dałam ci rozkosz

— Dałaś ból

— Dałam ci dumę

— I wstyd

— Więc powiedz po co jeszcze każesz mi iść z sobą

Skoro nie cierpisz mnie i drwisz?

— Utraciłem raj

— Więc po bezdrożach pójdziesz nie czekając cudu

— Utraciłem raj

— I będziesz walczył o każdy życia dzień

— Utraciłem raj

— Na próżno czekać będziesz końca swoich trudów

— Utraciłem raj

— Nie będziesz miał nikogo oprócz mnie

— Utraciłam raj

— Do końca nie zapomnę ci tej winy

— Utraciłam raj

— Będziesz cierpiała razem ze mną licząc dni

— Utraciłam raj

— I będę bił cię będę krzywdził bez przyczyny

— Utraciłam raj

— Jesteś słabością moją więc mi dodaj sił

— Pomóż mi przejść przez strumień

Rękę daj

— Utraciliśmy

Utraciliśmy

Utraciliśmy

Raj