Cromwell - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Idą na Londyn!

Idą purytanie!

Siłą ich czystość czyli lęk przed grzechem

Lęk rodzi wściekłość, a wściekłość - powstanie;

Idą pokonać chrześcijan — chrześcijanie

Mgłą dysząc zamiast oddechem

Broni się grzeszny król i pomazaniec

Nie tyle władzy żal mu, co zasady

Żal płynie z winy, a z winy — kajanie

Lecz nie kajania pragną purytanie:

Muszą dowody mieć - zdrady

Dowodem — zdrada.

Ów zdrajca zdradzony

Przez własne siły (te, na które liczył)

Nie może przecież zachować korony

Skoro przez Boga został osądzony

I sądzą go jego stronnicy

Jak zwykle chaos jest przy tym i zamęt

Ulica prawdę waży i rozdziela

O swoją przyszłość troszczy się parlament

Skazaniec łzawy szkicuje testament —

Z myślą o losie Cromwella

Turla się głowa królewska pod stopy

Sprawiedliwości stało się więc zadość

Dla zniewolonej wzór to Europy:

Szafot wszak w końcu biskup sam pokropił

I wielka nastała radość!

Wszystko to rankiem nadziei i wiary

Gdy strach i skrucha były zmian motorem

Wieczorem Cromwell rozpędza parlament

Sam się mianuje Lordem Protektorem:

Ofiara własnej ofiary

Idą na Londyn!

Idą purytanie!