De Man Die Zelfmoord Wilde Plegen - Herman Van Veen

Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen

Waarom precies, dat was hem zelf niet goed bekend

Hij had die drang bij zijn geboorte meegekregen

Zoals een ander taalgevoel of zangtalent

En in de lente had-ie enkel het verlangen

Om zich alleen met groene takken op te hangen

Dat is een tamelijk bescheiden wens, nietwaar?

Een mens zijn lust dat is zijn leven, zeg ik maar

Alleen hij kon het niet meteen, al niet als jongen

Toen hij na schooltijd dikwijls aan de spoordijk zat

Och, hij was ziels en zielsgraag voor een trein gesprongen

Om te vergeten, hij wist niet nauwkeurig wat

Hij wou zijn vader en zijn moeder niet verdrieten

En daarom liet ie de gedachte steeds weer schieten

Want een geweten is iets moois, maar als je 't hebt

Dan ben je wel ontzettend zwaar gehandicapt

Hij nam zich voor z’n ouders sterven af te wachten

En had geluk, ze werden geen van beiden oud

Maar zie het leven wordt bepaald door vreemde krachten

En in de tussentijd was hij gewoon getrouwd

Hij had een uitgebreide voorraad slaaptabletten

Die hij vaak telde als de schemering aan kwam zetten

Och, hij kon makkelijk bereiken wat hij wou:

Hij deed het niet, hij had een brave vrouw

En toen die eindelijk gestorven was na jaren

Zag hij de kans tot zijn verdriet nog steeds niet schoon

Om zelf die lang verbeide haven in te varen:

Hij was de vader van een dochter en een zoon

Maar zijn geduld begon zo langzaamaan te slinken

Hij was nu vastbesloten zich te verdrinken

En had de plek al uitgezocht, 't was bij de brug

Hij dacht: hier doe ik het, en God, maak 't toch vlug

Het duurde lang voordat hij klaar was met zijn taken

Maar toen hij voor zijn kinderen nauwelijks meer bestond

Ging hij er op een avond blij een eind aan maken

En bij die brug vond hij toen een zieke hond

Hij had het dier het liefst ter plekke willen wurgen

Maar nee, hij bleef er tot zijn laatste snik voor zorgen

En gaf toen eigenlijk met tegenzin de geest

Hij dacht: wat gaan ze met hem doen, het stomme beest

Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen

Waarom dat wist hij niet, al zijn er redenen zat te geven

Ik weet er zo al uit mijn hoofd een stuk of negen

Al heb ik zelf die aandrang nooit zo sterk gehad

Ach, om iets waar te maken van zijn liefste dromen

Had ieder ander het vast niet zo nauw genomen

Maar hoe dan ook, dat heeft die man dus wel gedaan:

Hij is gewoon als ieder ander doodgegaan