Kargalar - Hayki

Kendi ateşimle yandım, ateşimle yandım

Ceplerimde mal yanımda dostlarım da vardı

Yetmedikçe sattım ve böyle gider sandım

Ufaldım, ufaldım, mikrofon kapandı

Bütün gece sabahlayıp gündüzünde yattım

Ne yedim ne içtim anca sarıp sarıp yaktım

Herkesi tuttum da bi' tek kendimi bıraktım

Kafam dönerse bu pisliğe katlanırım sandım

Bana inanmıştı annem, daralmıştı vaktim

Kararmıştı ruhum, bırak giden gitti zaten

Çoğaldıkça yalnızlaşıp bulandıkça midem

Uzaklaştı, anlamadı kardeş bile hâlden

Düşman oldu arka, bülbül oldu karga

Bir bodrum katta yaşadım soğukta

Ciğerlerim rutubet ve küften hastalandı kanka

Uyandım bi' hastanede gözlerim tavanda

Gece gündüz bir oldular

Yandırdılar beni

Kargalar bülbül oldular

Kandırdılar beni

Gece gündüz bir oldular

Yandırdılar beni

Kargalar bülbül oldular

Kandırdılar beni

Yatağımda kanlar, baş ucumda kadın

Tükürmüştüm artık bütün zehrinizi tadıp

Düşündüm, düşündüm bana ettiğinizi yazık

Kısılmıştı sesim suç benimdi asıl

Önce bıraktım dumanı, bu toparlar kafamı

Çıktığımda özlemiştim hak’katen yaşamı

Tutmam gerek bi' kaç sözü korkmadan başarıp

Belki korkak arkadaşlar gibi ülkeden kaçarım

Güneş yaksın diye beni onu karşıladım sabah

Özlemiştim hırsımı da yazdı elim tamam

Bu kez babam bile oğlum diye gülümsedi bana

«Borçlar» dedi, «ödenmeyi bekliyo’lar» ama ah

İşliyordu zaman, istiyordum geri

Kaybettiğim ne var ne yok alacaktım yemin

Bitmiyor bu savaş önce topladım evimi

Sonra krediyle stüdyomu kuracaktım tabii

Ailem ve evim, köpeğim ve kedim

«Onlar için hayatta kal, bırakma.»

dedim

Şimdi sahnedeyim üstelik eskisinden emin

Bütün kargalar da uçup gitti ben dönünce geri

Gece gündüz bir oldular

Yandırdılar beni

Kargalar bülbül oldular

Kandırdılar beni

Gece gündüz bir oldular

Yandırdılar beni

Kargalar bülbül oldular

Kandırdılar beni

Gece gündüz bir oldular

Yandırdılar beni

Kargalar bülbül oldular

Kandırdılar beni

Gece gündüz bir oldular

Yandırdılar beni

Kargalar bülbül oldular

Kandırdılar beni