Stacyjka Zdrój - Grzegorz Turnau

Stacyjka Zdrój, miasteczko przy niej _

A nad miasteczkiem widzę tym

Jak niziuteńko niebo płynie

Na którym imię twe pisze dym

Jak niziuteńko niebo płynie

Na którym imię twe pisze dym

Na rynku zawsze ludniej

Gdy targ przy starej studni

U wrót plebanii drzemie dziad

I kasztanami sypie wiatr

Wciąż wracam na stacyjkę białą

Pociągiem, który lato wiózł

Wesołych brzóz go sześć witało —

Sześć go żegnało zmartwionych brzóz

Wesołych brzóz go sześć witało —

Sześć go żegnało zmartwionych brzóz

Ze stacji droga krótka —

Zielona stara furtka

Zaskrzypi cicho: «Jak się masz —

Podobną kiedyś znałam twarz»

A potem sień - ktoś drzwi odmyka —

Głosy wzruszone, twój i mój

A potem cień i wszystko znika

I już umyka Stacyjka Zdrój

A potem cień i wszystko znika

I już umyka Stacyjka Zdrój