Motorek - Grzegorz Turnau

Żyjesz i jesteś meteorem

Lata całe tętni ciepła krew

Rytmy wystukuje maleńki w piersiach motorek

Od mózgu do ręki biegnie drucik nie nerw

Jak na mechanizm przystało myśli masz ryte w metalu

Krążą po dziwnych kółkach, nigdy nie wyjdą z tych kółek

Jesteś system mechanicznie doskonały

Jesteś system mechanicznie doskonały

Nagle coś się zepsuło…

Oto płaczesz, po kątach trudno znaleźć przeszły tydzień

Linie proste falują, zamiast kwadratów romby

W każdym głosie słychać

W całym bezwstydzie ostatecznego dnia trąby

Otworzyły się oczy niebieskie

Widzą razem witrynę sklepową i sąd

Przenika się nawzajem tłum

Archanioły i ludzie, archanioły i ludzie

Chmurne morze faluje przez ląd

Ulicami wskroś tramwaje w poprzek

Suną mgliste rydwany, suną mgliste rydwany

Pod mostami różowe błyskawice, choć grudzień

Otworzyły się oczy niebieskie

Otworzyły się oczy niebieskie

Widzisz siebie — marynarza w Azji

A zarazem trzyletniego, pięcioletniego chłopca

Na warszawskim podwórku

Na warszawskim podwórku

I siebie przed maturą w gimnazjum

Namnożyło się tych postaci, namnożyło się tych postaci

Stoją ogromnym tłumem

A wszystko to ty, a wszystko to ty…

Nie możesz tego objąć szlifowanym w żelazie rozumem

Żyjesz i jesteś meteorem

Lata całe tętni ciepła krew…