Ewakuacja - Ewa Farna

Możesz pytać jak się mam

Ale to co wtedy powiem nie

Przyniesie żadnych słów, które chcesz znać

Podróż mnie rozgrzesza z win

Tam gdzie dotykam nieba

Ty masz swoją metę

Ja swój start

Jedno wiem — gdy chcę wszystkiemu wbrew, że po to są marzenia…

Pragnę przeżyć każdy dzień i do końca wyśnić noce

Mam tysiące własnych spraw, ale w oczach strach

Nagle w głowie alarm dzwoni, pędzi tłum, biegnę w drugą stronę, nie wchodź tu

Ratuj siebie sam, wiem co robię, spójrz — to mój własny ogień

Mamy taką piękną twarz

Za woalem gęsto tkanym z kłamstw

Mam dosyć gładkich słów — nudzą mnie

Jedno wiem — gdy chcę wszystkiemu wbrew, że po to są marzenia…

Pragnę przeżyć każdy dzień i do końca wyśnić noce

Mam tysiące własnych spraw, ale w oczach strach

Nagle w głowie alarm dzwoni, pędzi tłum, biegnę w drugą stronę, nie wchodź tu

Ratuj siebie sam, wiem co robię, spójrz — to mój własny ogień

To ja sama płonę

To moje życie, ogłosiłam w nim EWAkuację

I schodami w dół przyjaciół zbiegło stu

Pragnę przeżyć każdy dzień i do końca wyśnić noce

Mam tysiące własnych spraw, ale w oczach strach

Nagle w głowie alarm dzwoni, pędzi tłum, biegnę w drugą stronę, nie wchodź tu

Ratuj siebie sam, wiem co robię, spójrz (wiem co robię)

To mój pożar.

To ja płonę, biegnij