Włóczykij - Eldo

Pomarańczowe słońce

W dali gdzieś szumią fale

Na drodze życia wieczny wędrowcze

Swojego miejsca szukam wytrwale

Stopy zdarte do kości

Stopy zdarte do krwi

Żadnego żalu żadnej litości

Bo muszę prze siebie iść słuchaj

Siła tkwi w różnorodności

W naiwnym kulcie świata

Bo pięknie jest żyć pięknie jest latać

Pięknie jest po chmurach skakać

Pięknie czuć nad miarę

W dzikim zachwycie brać w ręce gwiazdy

Móc wszystko jedyny deterrent

To tylko siła mojej wyobraźni

Zmęczony rozum śpi

Spragnione serce łaknie

Spaliłem mosty zamknąłem drzwi

Son of the blue sky w swojej tułaczce

Śmieszny paradoks bo to wieczne życie w pułapce

Szukam wolności a żyje w klatce

Wiecznych pragnień głodny na zawsze

Wiem że myślisz o mnie nie bój się

Litość ofiaruj innym tym którym brak jest siły

Tych bez winy za nich odmów modlitwy

Podziw zostaw dla tych co na świata scenie świata chcąc błyszczeć

Mnie schowaj głęboko nie idź za mną

Samotność wieczny czyściec

Pomarańczowe słońce

W dali gdzieś błyszczą szczyty

Na drodze życia wieczny krytyk

W plecaku pilnie zbiera zachwyty

Wyobraźnia i limity podziw wieczny głód narkomana

Byle zajrzeć za horyzont zdarzeń

Czuć się sytym nawet bez śniadania

Drogowskaz pas oriona

Głos ptaków stanowi soundtrack

Chmury malują piękne obrazy

Cienie z ogniska proszą do tańca

Nie ma ten świat zakazów

Ma zawsze ma otwarte ręcę

Spróbuj może nie przekonasz się od razu

Może wrócisz się nagle po więcej

Szwendam się tak pozornie

Nie mając celu podobno

Stary plecak przedarte spodnie

Bobby Fischer może zapomną

Dadzą zniknąć gdzieś daleko

W końcu przestaną szukać

A ja w międzyczasie sprawdzę to sam

Jak długi jest równik z buta

Wolne duchy znają ten stan

Gdy potrzeba stanowi rozkaz

Czujesz że musisz zerwać się z miejsca

Romantyzm tak jak w książkach

Od trosk secesja

W duszy żyje młoda Polska

Serce bije w rękach mam swój los

A świat nie zna granic;

Nałkowska