Era - Ege Çubukçu

Aha

Aha

Derya

Son zamanlarımda boş bir poşet gibi rüzgârla dans ediyorum

Son zamanlarımda boş bir kaset gibi sessiz ve çok durgunum

Son zamanlarımda boş bir poşet gibi rüzgârla dans ediyorum

Son zamanlarımda boş bir kaset gibiyim…

Duvarlarımda dört dönüyorum

Belki Dünya düz… bildiğin her şey yalan

Belki dönüyor aynı kafam gibi;

kaskatı

Çat kapı;

davetsiz bi' afet, ucuz bi' roman

Odaya dolup gidiyo'

O-o-o, kolaya kaçıp geliyo'

Söyle yine, yine mi eriyor Dünya?

Maymunlar gibi yaşarken cehennemi

Ah

Bir parti evinde

Devamı çekilen bir film;

elim belinde

Umurumda değil.

Cevapsız kalsın daha iyi

Nasılsa yeni, deli sorular gelir

Değer verip meğer deyip ederler içinde kederlenip

Dinlerdik sebeplenip içerken beyaz gelin

Aktıkça içten derin gerilir davul gibi akar beyin

Sanki senin değil…

Yaşarken bildiğin her şeyin bir hayal ürünü olduğunu öğrendiğin;

Era, bi' evre, bi' evrim, bi' devrim, bi' kendim

Yarattım dünyayı, dizaynı, siz aynı hayatı yaşarken;

Ben hareket etmekteyim

Gözümü her kapattığımda başka bir memleketteyim

Çayımı demlemekte, kendimi dinlemekteyim

Süper bi' güç mü lazım sana?

Kaybol ortadan!

Kimselere sormadan

Arkana bakmadan

Yerinden kalkmadan

Yollar senin

Yıllar seni yollar geri…

Son zamanlarımda boş bir poşet gibi rüzgârla dans ediyorum

Son zamanlarımda boş bir kaset gibi sessiz ve çok durgunum

Son zamanlarımda boş bir poşet gibi rüzgârla dans ediyorum

Son zamanlarımda boş bir kaset gibiyim…

Sahne tozunu yutmuş bir aktör, bir aktris gibi çevremde rolünü kabullenmiş bir

ton artist var!

Her yerde sahte gülüş

Herkeste maske

Bi' tek ben miyim kafeste, ha (ha)?

Samimi olana dek, bulamam sana bi' renk

Kalırım yine de tek, rakı gibi sek

Yanımda köstek, önümde tümsek

Yok ettim tek, tek

Çemberimi daraltmakla başladım

Hissettiğim ağırlığını eteğindeki taşların

Zor zamanlarımda kuma gömülen başların

Kendileriyle övünen aşkları

Dünya dönerken yavaşladım

Elini bulaştırmaktan korkma;

kirlenmek güzel…

Temiz kalmak da bazen kirli bir düzen

Alamayıp kana bulamayı, her şey mübah mı dersin?

Arada derede yaşadığın hayat mı verdi dersi?

Ateşli bi' sohbetin içinde bulduk kendimizi

Dinlerken derdimizin kirli anılarında kaybolduk

Yakışmaz ki beni dinleyene fanboy’luk

«Kral benim!»

diyen karakterler hâlâ toyluk evresinde

Benim içinse yeni bi' era, bi' evre, bi' evrim, bi' devrim, bi' kendim

Yarattım dünyayı, dizaynı, siz aynı hayatı yaşarken arındım

Hakanım gibi kendime sarıldım;

Sarıldım kendime

Sarıldım kendime

Bükemediler belimi

Uzattım yine de elimi

İçimdeki gerilimin sebebi

Bu şehrin delileri

Dev aynasında yaşar birileri

Zarar verir…

En çok da zihni sinir yargılardan zarar gelir…

Bizimse karnımız tok

Oyun zamanımız yok

Yola devam (yola devam, yola devam)!