Dionizos - Coma

Tylko krok zmieniłem

Ze spacerowego, intelektualnego na

Bardziej zdecydowany

W przypływie zdecydowania

Poszedłem do Żabki najbliżej

W celu zakupienia ćwiartki

Wódki żurawinowej, w celu

Podkreślenia tego nastroju

Totalnego, w celu rodzaju

Jakiegoś ofiarowania

A czy można ów gest połączyć

Linią bezpośrednich skojarzeń

Ze starożytnym obyczajem świąt dionizyjskich?

Dionizos?

Wielkich Dionizji

Przypadających na nasz

Czas wiosenny

Mimo, że jesień

Kiedy to miałem jesienną

Wypić żurawinową wódkę

W celu podkreślenia

Metafizycznej tęsknoty za

Niewyjaśnionym zjawiskiem

Które poczęło obezwładniać

Moje miasto i w ogóle myśli?

Myślałem, że tak

Tak właśnie pomyślałem

Że w nadnaturalnym instynkcie

Człowieka duchowego, mocno

Związanego z rzemiosłem sztuki życia i w ogóle

Że jakoś zgodnie z naturą i historią

Ja posiadłem, albo dosiadłem był właśnie

Dostęp rozpięty do tegoż natchnienia

Z czasów Grecji starożytnej

Z czasów sprzed Sokratesa, Platona

Gdy się śpiewało

Historię i życie łącząc funkcje

Użytkowe

Z estetycznymi w jedno

Z konieczności przechowywania życia w wierszu

I właśnie ten dostęp posiadłszy

Myślałem

Wódkę wypiję

By dostęp poszerzyć

I uczcić swoje Dionizje dostępu

Jak też zrobiłem

Rano bolała mnie głowa i byłem zły

Żyło się mniej

Bo miałem nie pić

W końcu choróbsko

W końcu lekarstwa

Trzy dni później znów byłem chory

I to poważnie

Jak mówią wschodnie medycyny

Z duszy mi zaczął wnikać

W głowę jad

I już nic nie można było

Ze sobą powiązać

Jakieś ciśnienie samorzutne

Jak na granicy jawy czy snu

Jak w owym czasie z kumplami

Na męskiej imprezie, wieczorze

Co mi jakiegoś główna kawaler sypnął

Kawalerskim

A potem mnie głosy sprawdzały

Dusza mi na drugą stronę

Jak worek po ziemniakach

Zaczęła wywracać się i mówić