Doolhof - Clouseau

Als praten moeizaam gaat

En de scherven van de ruzies blijven liggen

Als ik opkijk tegen muren van jouw koppigheid enzo

En je weigert om de ruzies bij te leggen

Dan probeer ik om te zwijgen

En mijn woede te verbergen

Die ons anders naar een afgrond drijven zou

Woorden schieten dan tekort

Want daarmee zal ik je hart nooit echt bereiken

Het is beter dan dat ik heel even uit het zicht verdwijn

Om onopvallend naar de pechstrook uit te wijken

Om dan rustig weer te keren

En je boosheid te bezweren

Door heel ongedwongen bij jou te zijn

God, ik voel me zo onhandig

Mijn gedachten zijn verward

Heel m’n denken is nu somber

Zo donker en zo zwart

Ik ben verdwaald in m’n gepieker

Vleugellam en zonder kracht

God, hoe graag wil ik ontsnappen aan dit doolhof

Dit doolhof van de nacht

Als je zwijgend naast me ligt

Blijf ik urenlang gekweld verder denken

Welke weg moet ik nu volgen naar de kamer van je hart?

En ik pieker om de juiste toon te vinden

Maar opeens gebeurt een wonder

Heeft m’n ziel jouw hart gevonden

Door gewoon heel lief voor jou te zijn

Zonder woorden wil ik vrijen

Helemaal in jou verdwijnen

En je ogen laten spreken

Want daar vind ik je weer

En ik laat me aan je dromen

En je glimlacht meer en meer

En zo help je mij ontsnappen aan dit doolhof

Dit doolhof, dit doolhof van de nacht