Vrouw Op De Veranda - Bløf

De vrouw op de veranda

Steelt mijn aandacht, koel en snel

Dievegge van de nachtrust

Doet me zweten in mijn hel

Vergeten kan ik niet

Want in haar ogen zag ik iets

Van liefde en vermogen

Tot zo’n groot mededogen

Als je maar zelden ziet

De vrouw op de veranda

Steelt het daglicht, vaag en moe

Dievegge van de schemer

De avond valt haar toe

Verslaven zal ze mij

Want het vuur valt haar straks bij

Als een kaars in late uren

Ze laat ze langer duren

Maakt deze junkie vrij

De vrouw op de veranda

Steelt mijn trots, zo zacht en lief

Dievegge van de hoogmoed

Ooit was ik ook zo’n dief

Maar toen dook ik weg in lucht

En ik hoorde nog haar zucht

Daar boven op de toren

En in een vrije val verloren

Begon mijn grote vlucht

De vrouw op de veranda

Steelt mijn liefde, hard en wreed

Dievegge van de hartstocht

Waarvan ik weinig weet

En nu schrijnt nog de kleine wond

Die ik zorgeloos verbond

Met alle hoop op morgen

Als zij me heeft geborgen

Sta ik weer op de grond