Nie wymawiam na głos - Bleiz, Jazzy, Ten Typ Mes

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos…

Nie wymówię na głos

Nie wymawiam na głos, póki nie wychylę do dna

Ale wtedy gubię zasób słów i tracę mentalne ja

To wada pewnych spraw, które wolę zapomnieć

Gdzie słowa mogą ranić, a wspomnienia tylko boleć

Stąd unikam tu wyrazów, bynajmniej na zbytecznych

Bo znam już wartość słów, które mogą coś spieprzyć

I nie wypowiem na głos kobiecie rzeczownika na K

Bo uczono mnie szacunku, a nie plucia w twarz

Nie powiem też czarnuchu, choć robię czarny rap

Do typów, których nie znam, a są czarni jak rap

Bo nie jestem nienawistny, ani żaden nacjo fan

Reprezentuję siebie, a nie Ku Klux Klan

W dupie mam pogawędki typu odkrywanie wnętrza

Jak chcesz mnie poznać, to przy flaszce, nie przy winie i wierszach

Zakazanych słów ja nie wymawiam na głos

Rzeczy spod kołdry, miłości, świec, przekrętów mrocznych faktów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wypowiem tych kilku słów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, zostawiam to dla siebie

Nie wymówię na głos czasownika na K

Bo kiedy powiedziałem to kobiecie byłem sam

Minutę później odkryłem, jak samobójczy był to strzał

Au, zabolało, ale pierdolę cię

Życie to gra, w której szkolę się

Nie mówiłem na głos słowa ojciec

To było dla mnie jak synonim «goń się»

Dziś z ojcem jest nawet dobrze

Ale tata to znam tylko z książek

Nie mam owo żalu, specyficzna cecha mojego słownictwa

Jak nie powiesz «Heil Hitler», choćbyś pił z narodowcem ósmego drinka

To właśnie te słowa, których w «Kole fortuny» nie chciałbyś budować

Wolałbyś przegrać i się schować

Proza życia zmusza do kontroli języka

Abonentów sieci telefonicznych, którzy prawu muszą umykać

Jestem ekstrawertykiem, szczególnie w weekend

Otwieram flaszkę i duszę

Ale nad językiem muszę panować i działam

By nie zadusić się jak Howard Hughes

Mówię lub milczę godząc to z językiem ciała, tschüss

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wypowiem tych kilku słów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, zostawiam to dla siebie

Jak gramy w słowa to dzisiaj w te nieme

Dziwne jak świat, o którym śpiewał nam Niemen

Męskie jak świat, o którym śpiewał mi Jay

Ale są z tych, których nie wymawiam na głos, wiesz

Gorzkie i ostre, zimne i proste tak, że zaciskają gardło

Gdzie zaczynając od pierdół fikcja kończy się prawdą

Kiedyś byłem podatny na naiwności losów, w sposób

W który dzisiaj mógłbym stracić do kilku osób

Ale nie drę się już w tłumie tylko uważam w sumie

Jak Jason Bourne trzymam własny tor

Czuję oczy na plecach

Bo ludzie chcą ciemnej prawdy, od której muszę uciekać

Dlatego szepcę, szeptam, lub wyrażam to w gestach

W cztery oczy wolę słowa, nie suchego SMS’a

Jest tak, jak do niej dzwonię to zaraz tam wpadam

I nie wymawiam na głos słów, od których zwalnia pikawa

W tych sprawach często szyfruję słowa

By nikt z boku nie wiedział czy mówię świństwa, czy zwyczajnie piję browar

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wypowiem tych kilku słów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, zostawiam to dla siebie znów