Królestwo Niebieskie - Blaze of Perdition

W ogrodzie rozpaczy, pustym za dnia

Zdrój żywota zaprasza

W objęcia rozkoszy

Oto krew moja — przelana, wyssana

Jak jad z ran — pijcie ze źródła istnienia

Uwiedzeni obłędem

Upojeni szaleństwem

Zrzucamy pas ziemskich cnót

Uwiedzeni obłędem

Upojeni szaleństwem

Niewinność skazujemy na gwałt

Ostatni raz

Zbrukani, złamani

Kończymy ten dzień

W tłumie, choć sami

Kroczymy

A z ust naszych śpiew

Idziemy na skraj

Na szafot do gwiazd

W świat imion wyklętych

W potępienie pamięci

Stoimy u bram

Nie złoto, lecz rdza

To nasze królestwo

Królestwo serc pustych

Lecimy do gwiazd

A oczy zwrócone ku nocy

Do gwiazd, na skraj

Chwytamy kometę za włosy

Choć w pustkę - z nadzieją

Dumni, w udręce wkraczamy

W królestwo niebieskie

Skąpani w szkarłacie

Ojcze wszechmogący

Któryś jest w nas

Przyjdź Królestwo Twoje

Już czas, już czas

Ojcze wszechmogący

Poprowadź nas

Przez Królestwo Twoje

Przez rozpacz i gwałt

Za słowami kłamców

W obietnice prawd

Śladami morderców

Za bratem brat

Już czas, już czas

W jednej linii podążamy

Od świętych o krok

Na czele On

Prowadzi na Sąd

Ostatni raz

Rozpalmy ten żar

Ostatni raz

Przyłóżmy do ran

W ciemności istnienia

Choć iskry szukamy

Co życie rozświetli

Przyniesie nadzieję

W duszy czarną noc

By pozwoliła nam

Odbicie znów ujrzeć

W lustrze otchłani

Ze sobą sam na sam

Z uśmiechem na ustach

Choć w potoku łez

Na rękach krew

Za głosem serc

Zmierzamy donikąd