Syreny - Artur Rojek

Patrzę jak miesza się

To czego nie ma i to co jest

A potem kiedy mówię wprost

Milczysz i odwracasz wzrok

Tysiąc wypitych razem kaw

Głupi myślałem, że cię znam

W rzucaniu kamieniami słów

Znowu przegrywam trzy do dwóch

Chociaż jak syreny

Budzą mnie o tobie sny

Jedno wiem na pewno

Nie chciałbym bez Ciebie

Niedogaszony pożar się tli

Patrzę i unoszę brwi

Za karę cisza, karą krzyk

Chciałem raz wygrać - pozwól mi

Każesz cofnąć się o metr

I nie wiem jak powiedzieć «nie»

Więc gryzę wargę, burzę krew

Trzaskasz drzwiami a ja klnę

Chociaż jak syreny

Budzą mnie o tobie sny

Jedno wiem na pewno

Nie chciałbym bez Ciebie