To co nienazwane - Anna Maria Jopek

Tyle było chwil dla których nie znalazłam odpowiednich słów.

A przecież to, co nienazwane — gubi się.

To, czego język nie ocali — traci sens.

Bezdomne, bezpowrotne, zmierza wprost do nieistnienia.

Zwinny mój język jest posłuszny mi.

Pieści Cię słowem, stwarza Ciebie i ocala Cię.

Jakich trzeba słów, abym opisać mogła oczu twoich żar?

Jak przetłumaczyć pojedyncze drżenie warg tak, aby rysy twe nie pozostały już

tylko wspomnieniem moim.

A więc czymś zupełnie innym…